அன்புள்ள ஆசிரியருக்கு

 அன்புள்ள ஆசிரியருக்கு 

களிமண்ணாய் கண்கண்ட மாணாக்கரை
சிறப்பான சீர்மிகு செம்பொன் சிலையாக
தான் கைக்கொண்ட கல்விஉளி கொண்டு
கருத்தைக் கவரும் நயம் கொஞ்சும் கலையாக
கீழுள்ள கிணற்று நீரான அவர்தம் வாழ்வை
வாடாத வளமிக்க விஞ்சும் மலர்ச்சோலையாக
மாற்றும் மனமுடைய கவின்மிகு கலைஞனே !

ஆற்றாது செயல்புரியும் ஆசிரியப் பெருமக்களே - உம்மைப்
போற்றாது போவார் உயர்ந்தவர் இல்லையே
வகுப்பென்னும் கருவறையில் வரமளிக்கும்
எங்கள் கோல் ஏந்திய கடவுளே !

பால் மறந்து பள்ளிக்கு வரும் பாலகனுக்கும்
அவனது பால்யம் முதல் பட்டப்படிப்பு வரை
பயிற்றுவித்து பண்டிதனாக்கும்
பகுத்தறிவைப் புகட்டும்
பாரினில் அனுதினமும் பட்டொளி வீசும்  பகலவனே !

நீர் எமக்கு
பண்பையும், அறிவையும் திகட்டாமல் புகட்டி - எமது
திறமையையும், துணிவையும் தளராமல் திரட்டி
கனிவான கல்வியையும், எதிர்கால கனவையும் 
நிறைவாக நெஞ்சில் கலந்துக் களிப்பூட்டி

மணிமணியாய்ப் பயிலும் மாணவர்க்கு
மதிப்பெண்ணையும், மாண்பையும் அளித்து முன்னேற்றி
அவர்தம் வாழ்வின் வடிவை வனப்புடன்
வனைந்துக் கொடுக்கும் கற்பிக்கும் குயவனே !

நீர்
அகிலம் யாவும் அள(றி)ந்த ஆண்டவனையும் புறந்தள்ளி
அன்புடனே அழியாத கல்விக்கண் கொடுத்து
அறிவால் அகிலம் அறியச்செய்த
அன்புள்ள நல்லாசிரியரை - என் மனமே
எந்நாளும் நீ மறவாமல்
போற்றிடுவாய் ! போற்றிடுவாய் ! போற்றிடுவாய் !

கனவுகள் நெஞ்சில் வர வேண்டும்

கனவுகள் நெஞ்சில் வர வேண்டும் 

கனவுகள் நெஞ்சில் வர வேண்டும்  வர வேண்டும்
நெஞ்சில் வரம் வேண்டும் - நம்
வாழ்வில் என்றும் வேண்டும்

பறக்கவே தோன்றும் சிறகுகள் வேண்டும்
விரிக்கவே தோன்றும் இலக்குகள் வேண்டும்


                                                                     (1)

சோதனைகள் செதுக்கிடவே சாதனைகள் ஆகும்
பாரங்களைச் சுமந்திடவே போதனைகள் ஆகும்
சிந்தும் வேர்வை வெற்றி சூட்டும் காத்திரு நாளை
பொங்கும் இன்பம் பூத்துக் கிடக்கும் உன் மனச்சோலை

விழிக்கவே எழுந்திரு ! விடியட்டும் வாழ்வு !
உழைக்கவே பிழைத்திரு ! மெய்யாகட்டுமே கனவு !
அன்பு நேசம் பாசம் யாவும் ஒரே புகலிடம் !                                (கனவுகள்...)

                                                                       (2)

மணங்கள்  மாறினாலும் மலர்கள் ஒன்று
மதங்கள் மாறினாலும் மனங்கள் ஒன்று
கற்ற கல்வி கண்களாகும் ஒளி பெறும் இன்று
பெற்ற நெஞ்சம் போற்ற வேண்டும் உணர்ந்திடல் நன்று

உனக்குள்ளே உன்னைத்  தேடு
உள்ளம் பெறும் தெளிவு - இன்றே நீ
முளைக்கவே முடிவெடு
மாறட்டுமே மனது
உள்ளம் காணும் இன்பம் யாவும் மெய்யாக வேண்டும் !          (கனவுகள்...)    

An effort for horizon touch

An effort for horizon touch

Fix your target to be achievable
Fetch and flow your effort towards it, which should not be reducible
Enhance your knowledge which does not be perishable
Straighten your attitude which is more valuable

Plan your schedule which should be accessible
Manage your time which should not be compromisable
Develop your personality that should be perceptible
Admire with your activities which should be appreciable

Stimulate your strength which should be sustainable
Compose your confidence and character which should be uniquable
Determine your destination which should be reachable
Hardwork, Effort and self-confidence are the keys for success to be attainable

Frame your hidden potentialities enlighten to the society applicable
Enjoy every moment in your life as more memorable
Utilise the opportunities optimally as unforgettable
I wish you all your ables will come as realizable

பள்ளி செல்ல விரும்பு

பள்ளி செல்ல விரும்பு 

(கல்வி விழிப்புணர்வுப் பாடல் )

பள்ளி செல்வோம் வாரீர் - நாம்
பள்ளி செல்வோம் வாரீர்
துள்ளி எழுந்து ஓடி வந்து
பள்ளி செல்வோம் வாரீர் !

எண்ணும் எழுத்தும் கற்றிடவும்
நற்பண்புகள் பல பெற்றிடவும்
அறியாமை இருளைப் போக்கிடவும்
அறிவுத்தீபம் ஏற்றிடவும்
பள்ளி செல்வோம் வாரீர் !

அறிவு தரும் ஆசிரியரை
அன்போடு வணங்கிடவும்
புத்தகப் பூஞ்சோலைகளில் புகுந்து
இன்பக் கல்வித்தேன் பருகிடவும்
பள்ளி செல்வோம் வாரீர் !

ஒழுக்கம் ஒற்றுமை ஓங்கிடவும்
துணிவோடு பணிவு கொள்ளவும்
வறுமை தீமை விரட்டவும்
நெஞ்சம் காணும் கனவு சுமந்து
பள்ளி செல்வோம் வாரீர் !

சாதி மதம் என்னும் பள்ளம் மூடவும்
இனம் பேதம் என்னும் கள்ளம் ஓடவும்
துயர் நீங்கி இன்பமலர் பூக்கவும் - நம்
வாழ்வை உயர்த்தும் ஏணியெனவெ
பள்ளி செல்வோம் வாரீர் !

கற்கும் கல்வி என்றுமே
உற்ற துணையாகுமே
துன்பத் தாகம் தோன்றும் போதிலே - கல்வி
நல்ல தண்ணீராய்த் தீர்க்குமே
பள்ளி செல்வோம் வாரீர் !

பயிலும் பாடம் யாவுமே
இனிக்கும் செங்கரும்பு ஆகுமே
இருண்ட வாழ்வும் ஒளிருமே
வறண்ட நெஞ்சம் மலருமே
பள்ளி செல்வோம் வாரீர் !

கற்கும் பொழுது என்றுமே
தித்திக்கும் கற்கண்டு ஆகுமே
தோன்றும் ஐயம் நீங்கிப் போகுமே
அகம் கொண்ட அச்சம் அகலுமே
பள்ளி செல்வோம் வாரீர் ! 

மனிதன் என்னும் விதை

மனிதன் என்னும் விதை 

மரங்கள்...
மண்ணில் மிகவும் மகத்தானவை
உதிர்ந்தாலும் உன்னதமானவை  - தன்
சந்ததிகளை சாகாது வளர்ப்பவை

மனிதன் என்னும் வளர்ந்த விதை
பழுத்த பின்புதான்  - தன் உயிரை
உதிர்த்த பின்புதான்
பூமியில் புதைக்கப்படுகிறான்

கனி விழுந்த விதைகளும் அப்படியே
ஆனாலும் ஒன்று
மனிதனால் மட்டும் மீண்டும்
முளைத்தெழுவதற்கு முடிவதில்லையே ஏன் ?

இந்த மண்ணுலகில்  மனிதனுக்கு
மரணம் தான் முடிவா? - அவனால்
மறுபடியும் மீண்டெழ முடிந்தால்
மற்றதை எல்லாம் மதிப்பானா?
ஆணவம் கொண்டு அகிலத்தையே அடக்குவானா?
சாவையே சந்திக்காமல் போனால்
சகலத்தையும் காலடியில் போட்டு அழிப்பானா?

மனிதன் என்ன...
பிடி விலக்கும் மரத்தின் கனிகளா?
வாழ்வறுந்த வசந்த முல்லைகளா?
மூச்சறுந்த மண்ணின் மைந்தர்களா?
மூப்பிலே முதிர்ந்து விழ...

விருட்சத்தை தன்னுள்ளே அடக்கமாய் சுமக்கும்
விதைகள் மட்டும் என்ன
வரம் வாங்கி வந்தவைகளா? - இல்லை அவை
எங்கும் வியாபித்திருக்கும் பரம்பொருளா?
பூமியெங்கும் புனிதத்தை விதைத்த தேவனா?
புதைத்தப் பின்னும் புதிதாய்ப் பூமியில் எழ...

விதைகள் என்ன சாவே சந்திக்காத சஞ்சீவிகளா?
இல்லை இறப்பையே அளிக்காத பிணிகளா?
பூர்வ ஜென்மம் அவை செய்த புண்ணியப் பலனா?
பூமித்தாய் கருக்கொள்ளும் கற்பகக் குழந்தைகளா?

விதைகள் மண்ணில் மரணித்த பிறகே
அவைகட்கு மற்றுமொரு ஜனனம் ஆரம்பமாகிறது
மனிதர்களே ! - நீங்களும் நல்ல
விதைகளாய் மாறுங்கள் - நீங்கள்
மண்ணிலிருந்து மறைந்தாலும் மிஞ்சியுள்ள
மக்களின் மனங்களில் மலருவீர்கள் - என்றும்
மணம் மாறாத மலர்களாக !!!       

ஊனத்தின் குரல்

ஊனத்தின் குரல் 

ஆண்டவனின் அச்சகத்தில் அழகாய்க் கோர்க்கப்பட்ட
உயிர்வாசகத்தின் அச்சுப்பிழை நான்
அவன் மெய்யென்னும் பாத்திரத்தில்
ஊற்றிவைத்த குறைநிலை நான்
பிரம்மனின் பெருமைமிகு படைக்களத்தில்
உருவான சிதைக்கலன் நான்!

என் புறத்தை மட்டுமே பார்க்கும்
பிறரின் அம்புப் பார்வைகள்
ஆயிரம் ஏளனம் பேசும்
இழிவுச்சொற்களை இரக்கமின்றி அள்ளி வீசும்
யார் சொல்வது இவர்களுக்கு
என் உள்ளம் ஊனமில்லாதது என !

என்னைச் சுற்றியுள்ள சூழ்நிலையும்
இந்த சமூகம் காட்டும் திசைகளும்
சூரியன் மயங்கி மறையும்
மாலை மேற்கையே கைகாட்டுகின்றன
ஒருவேளை நான் என்றும்
முளைக்காமலேயே மறைந்து போகவேண்டும் என்றா தெரியவில்லை
யார் சொல்வது இவர்களுக்கு
விடியலின் திசை கிழக்கு என்பதை !  

எந்தவொரு முழுமைப்பெறாத படைப்பிற்கும்
அதை உருவாக்கிய படைப்பாளி தான்
முழுப்பொறுப்பாவான்  - இறைவா
என்னைப் படைத்தவன் நீ !
வெறும் படைப்பு நான் !

ஆண்டவனே !
ஊனப்பட்டு வரும் வார்த்தை வடுக்களை
உனக்குப் பதிலாய் நான் சுமந்து கொள்கிறேன்
என்றும் கண்ணீர் காய்ந்தாலும்
உள்ளே தைத்த காயங்கள் ஆறுவதில்லை
ஒருவேளை தருவதற்கு
வரங்கள் வைத்திருந்தால்
அதையாவது வஞ்சமில்லாமல் தா !

இருப்பினும் இறைவா...
என் வாழ்க்கை அகராதியை
முட்டாள்தனமாய் முடக்கிக் கொள்ள விரும்பவில்லை
முடியாது என்ற ஒற்றைச் சொல்லைத் தேடி
விடியும் என்று மேற்கு வானத்தை நாடி
ஊனங்கள் என்றுமே
வாழ்வின் உயரங்களைத் தடுக்காது
ஊனமில்லாத என் உள்ளம் சொல்கிறது !

என் உள்ளத்தைக் கேடயமாக்கி
என் அசையாத அங்கத்தை ஆயுதமாக்கி
வருகின்ற வசைகளையும் தருகின்ற வலிகளையும் உரமாக்கி
தவிக்க வைக்கும் துன்பங்களையும்
தனலாய்த் தகிக்க வைக்கும் துயரங்களையும் தூக்கியெறிந்து
போராடச் சொல்கிறது என்னை  வாழ்க்கைக் களம் !

சருகுகள் உதிர்ந்தாலும்
கவலையில்லை கிளைகளுக்கு
ஈரச்சுவடுகளை வேர்க்கால்கள் தொடும் வரையில்
வாழ்வுண்டு துளிர்விடும் அரும்புகளுக்கு !

அங்கச்சருகுகள் ஊனமானாலும்
அல்லல்படாது என் மனக்கிளை
நம்பிக்கை ஈரமுண்டு  - நிச்சயம்
துளிர்விடும் எனது வாழ்க்கை !

நாணல் தடுத்து நதிப்பாதை மாறுமோ
ஈனமல்ல உடம்பின் ஊனம்
நதியாக ஓடுவதில் சலனங்கள் இல்லை - அதன்
நில்லாத காலடியில்
எந்த களங்கமும் தங்குவதில்லை !

நதியாக ஓடு  - எதிர்வரும்
விதியினை விரட்டு - எப்போதும்
வளர்பிறையாக வளரு - என்றும்
நிறைவாக வாழு என்கிறது
என் நல்ல மனது

வாழ்வின் விடியலைத் தேடி
இறகொடிந்த வண்ணத்துப்பூச்சியாய்
பயணத்தைத் தொடர்கிறேன்

மரணத்தின் வாசலில் மலர்ந்தாலும்
என்றும் புன்னகையை மறவாத
தண்டவாளம் அருகே சிரிக்கும் பூக்களைப் போல...
  

மோகமுள்

மோகமுள்  

வா வா வெண்மேகமே 

வாழும் என் ஜீவனே 

உன்னைக் காணும் நேரம் 

என் உயிரும் உருகும் 

பாவை பொன்வண்ணமே ஓ....

பேசும் பூவண்ணமே 

                                                                   (1)
தயக்கமில்லை என்றபோதும் மொழிகள் பேச கூசுகின்றேன்
விடியும் என்று தெரிந்தபோதும் இரவைக் கழிக்க ஏங்குகின்றேன்
தேவதை கண்களில் மின்னல் பூச்சரம்
பாவை உன் பாசமோ பொங்கும் புதுவெள்ளம்
வெந்நீரில் நீராடும் கமலம்
கரைமேல் கயல்போல் உள்ளம்
                                                         
                                                                  (2)
நிலவுஇல்லை என்றபோதும் வானம் பார்த்து வியக்கின்றேன்
மலர்கள் இல்லை என்றபோதும் கொடியில் மணத்தை உணர்கின்றேன்
காதலில் ஏங்கிடும் ஏழை நெஞ்சமே
பூவிழி காணவே ஜீவன் வாழுமே
தள்ளாடும் தோணி என தாபம்
தனலாகுதே தேகம்

                                                                (3)
நினைக்கவில்லை எனினும்கூட நொடிகள் தோறும் தவிக்கின்றேன்
விளங்கவில்லை எனினும்கூட விடைகள் தேடிப் போகின்றேன்
பாவையின் பார்வையோ பாயும் அம்புகள்
நித்தமும் தைத்திடும் ஆறா காயங்கள்
கார்காலம் மோதும் மழைமேகம்
முள்ளாய் மலர்கின்றதே மோகம்    

கல்வி பெற்றோர் எல்லாம் பெற்றோர்

கல்வி பெற்றோர் எல்லாம் பெற்றோர் 

கண்ணிரண்டும் புண்ணுடையோர் கல்லாதோர்
பட்ட மரத்திற்கு ஒப்பாவர் பண்பில்லாதோர்
காக்கும் கற்பில்லாதோர் ஒழுக்கமற்றோர்
பெரிதும் இழப்புடையோர் இனிய நட்பில்லாதோர்
உயிரினும் மேன்மை என்போர் மானமுடையோர்

காணும் உலகை கையில் கொள்வோர் கல்வி அறிவுடையோர்
தீதும் நன்றும் தன்னால்தான் வரும் என்போர் தமிழ்ச் சான்றோர்
பிள்ளையின் நல் மொழி கேட்டு பேரின்பம் பெறுவோர் பெற்றோர்
முயற்சி கொண்டோர் இகழ்ச்சி காணார் என்போர் கற்றோர்

உலகில் அன்பு தழைக்க அரும்பாடுபட்டோர்
வாழும் உயிர்களின் மீது கருணை உற்றோர்
அறத்தின் கரம் பற்றி நாளும் நல்வழி நடந்த நல்லோர்
வாராத வரமாய் வந்த வான்புகழ் வல்லோர் - என்றுமே
மங்காத புகழ் பெற்ற மானிடப் பெரியோர்

கல்வி என்னும் குன்றாத ஒளிதீபம் ஏற்றுவோர்
கண்காணா கடவுளுக்கும் முன்னோர்
கல்வியறிவு என்னும் சஞ்சீவிதனை தன் கையில் கொண்டோர்
அறியாமை என்னும் அழிவுக்களைதனை அகற்றுவோர்
கல்வியறிவு என்னும் அருஞ்சுவை விருந்தை சமைத்திடுவோர்
அ தை தன் வாழ்வில் தினம் பிறர்க்கு படைத்து வாழ்வாங்கு வாழ்வர்

நிலைமாறும் உலகினிலே கொண்ட கொள்கை மாறாதோர்
சீரான கொடி போலே செம்மையாக வளர்ந்திடுவார் - தினம்
தடம் மாறாது தனது தடம் பதித்து வளமுடனே வாழ்ந்திடுவார்

பதறாத பண்புடனே பகுத்தறிவு பெற்றோர்
பனித்துளியின் தூய்மையை தன் நெஞ்சில் பொறிக்கப் பெற்றோர்       
வழுவாத வாய்மையை இதயத்தில் வாய்க்கப் பெற்றோர்
நழுவாத வாய்ப்பை வாழ்வில் வரமாக வாய்க்கப் பெற்றோர்
முடிவில்லா கருணையை மறையாமல் மனதில் கொண்டோர்
வடிவில்லா இறைவனை மனிதரின் மனங்களில் காண்போர்

இவர்கள் யாவரும் என்றும்
நிலம் அகன்றாலும்  நினைவில் அகன்றா நல்லோர் !!!

அன்புத்தோழிக்கு ஒரு அஞ்சல்

அன்புத்தோழிக்கு ஒரு அஞ்சல் 

 என் அன்புத் தோழியே !
 நம் நட்புச்சுடர் ஒளிர்தல் வேண்டும் இவ்வாறு

பசிக்கு உணவாய்
பகையில் துணையாய்
பாசத்தைப் பகிரும் பசுங்கன்றாய்
உயிரில் உறையும் உணர்வுகளாய்
தீங்கனி தேன்சுவை நினைவுகளாய்

மனக்கிடங்கில் சேமித்த முத்துமணிக்கதிர்களாய்
எண்ணச்சித்திரங்களின் வண்ணத்தூரிகையாய்
அலையெழும்பும் ஆனந்தக்கடலின் ஆர்ப்பரிப்பாய்
நெஞ்சோடு நிறையும் கொஞ்சும் நல்இசையாய்
பொன்வானம் தீண்டும் மாலை வெண்மேகமாய்

பொங்கும் பூமுகத்தின் புன்சிரிப்பாய் இருந்திடல் வேண்டும்
செந்தேன் சுமக்கும் பூச்சரமாய் மனதில் மலர்ந்திடல் வேண்டும்
நாளும் நம்பிக்கையோடு கிழக்கிலே முகம் காட்டும்
காலைக் கதிரவனாய் இதயத்தில் உதித்திடல் வேண்டும்

என்றும்...
உன் நட்பென்னும் மழையில் நனைந்திடும் இளநாற்றாய்
நான் உள்ளச்சேற்றில் இருந்திடல் வேண்டும்
உன் நெஞ்சமென்னும் அஞ்சலகத்தில் முகவரி அறியாத மடலாய்
நான் காலம் முழுக்கக் கழித்திட வேண்டும்
நூற்றாண்டுகள் பல கடந்தோடியும்
காலவெள்ளத்தில் கலையாத தமிழ் கற்கோயில் சிற்பமாய்
உன் உள்ளக்கோவில் வீற்றிருக்க வேண்டும்

திகழும் நல்ல நட்புடன்
திரளும் நல்ல நினைவுகளுடன்
நாள்தோறும் உன் நலம் வேண்டி நினைக்கிறேன்

நித்தம் என்னை நினைக்க மறந்தாலும்
என்றும் என்னை மறக்க நினைக்காதே
என் அன்பிற்கினிய தோழியே...


    

LIFE IS A JOURNEY

 

LIFE IS A JOURNEY

The earth
Is the place we have our birth
We are engaged in it to live by breath
It is like an energetic travel till the end of life's path

Do we have the range of our knowledge's depth?
About the people, persons and precious wealth?
Our friends, beloved ones or even our health?

Do we know
Whom we love or hate, to give or fetch from?
Who are all going to come and combine with or leave us?
Who will make our life's journey be worth?
Who will pour the smiles in our souls with soothe?

The beauty of life is concealing beneath
As in the suspenseful seconds of next minute's length
Anything may happen in the forecasting time's stretch
Nothing is permanent is the only moral that stings
But the zestful quest for something expands our life's width

Life reflects in us the fragrance of culture, change and truth
Proud, pleasure, pity, prosperity with wings of warmth
The true happiness of life will ever height the growth
When we must learn the tactic art of liketh
That's "Converting the challenges into triumph"

Finally,
The successful slogan to be hold your strength is
Affix your "Aim" in the soul as a thorn to be stitch
It will present you the victory like the concealed gift
I wish that all our lives will blossom ever as the bouquet bunch.
 

NEW YEAR WISHES TO ALL

NEW YEAR WISHES TO ALL

Above the Almighty may wishes
All our prayers with plenty of pleasures
And kindly considers our pains and pressures
And forgives our errors and elevates our efforts
And eradicates our misfortunes and excels our talents
And Ascends our abilities and arises our achievements

Around He fulfills our bowl of life with
Alike as an unfreeze flowing flood which
Abounds with suspenseful serene surprises and
Appraises with unexpected enthusiastic experiences

Also an art of our admirable attitudes will
Attain the most memorable moments that
Almost remain evergreen in our lives and
All that assures our soul of spirit to be attractive,
Awe to be more delightful, cheerful and cherish,
And allover He awards all of us to be a brilliant and fruitful future.

நண்பனுக்கு ஒரு கவிதை

நண்பனுக்கு ஒரு கவிதை

என் இனிய நண்பனே !

உன்னைப் பற்றி ஒரு கவிதை நான் எழுத
ஓர்நாள் சிந்தையில் எண்ணம் கொண்டேன்
அக்கவிதை எதில் எழுத
உன் சிறப்பு அது சேர்க்கும்
என நினைத்து ஆவல் கொண்டேன்
நான் நினைத்த பொருள் தேடி
நாள்தோறும் தேடல் கொண்டேன்

அக்கவிதையை,

மயிலிறகால் எழுதிடவா
மெல்லிய நம் நட்பை மிக மென்மையாய் வருட
வண்ணச்சிறகால் விளித்திடவா
என் எண்ணங்களின் வண்ணங்களே நீதான் என்று விழைய
தூரிகை கொண்டு வரைந்திடவா
என் மனத்திரையில் நீங்கா ஓவியமான உன்னைப் புனைய
அழகிய மலரிதழ் எடுத்து தொடுத்திடவா
மனம் மகிழும் மணம் கொண்ட நம் உறவைச் சொல்லிட

எதிர்பார்ப்பு ஒன்றே நட்பில்லை
ஒன்றை எதிர்பார்ப்பதும் நல்ல நட்புக்கு அழகில்லை 
உன்னிடம் நான் எதிர்பார்ப்பது
உன் நட்பன்றி வேறில்லை
எழுதும் என் எண்ணமதும் ஓயவில்லை
அதை எழுத எந்தப் பொருளும் கிடைக்கவில்லை

இறுதியான ஒன்றாக
எழுத பேனா என்று முடிவாக - அதில்
செங்குருதி வண்ண மை சேர்த்தேன்
எழுத மூடி முனைத் திறந்தேன்
என் பேனாவும் கொண்டது மிக்க மகிழ்ச்சி - அது
விதவைத் தாளுக்கு நெற்றித் திலகமிட எடுத்த முதல் முயற்சி!

அதற்குப் பின்
எழுதுவது என்ன தெரியாமல்
தொடங்கும் இடம் புரியாமல்
அன்பு மட்டும் குறையாமல்
நான் இருந்த சமயம் - என் நெஞ்சில்
ஓர் எண்ணம் உதயம் !
என்றும்... எப்போதும்...
கண்ணாடி காட்டிடும் நம் பிம்பம் மட்டும்

நன்றாகத் தெரியுமே உன்னைப் பற்றி எனக்கும்
நிச்சயமாகத் தெரியுமே என்னைப் பற்றி உனக்கும்
நம்மை நாம் அறிந்திருக்கிறோம் முழுவதுமாய்
பிரிவு வந்தாலுமே நீங்காத நினைவுகளாய்
இதில் என்ன இருக்கிறது புதிதாய்
அதை நான் எழுத கவிதையாய்

"நீயும் மற்றொரு நானல்லவா"
என்றெண்ணி மௌனமானேன்
மௌனத்தில் பேசலானேன்

அமைதியாய் ஓய்ந்தது என் பேனாவும்
அத்தாளைக் கண்டு - முயன்ற பின்பும்
முத்தமிட முடியாமல் பெருங்கவலைக் கொண்டு !!!
    

க(த)ண்ணீர் தாகம்

க(த)ண்ணீர் தாகம்

பலநாட்கள் பஞ்சம் 

தலைவிரித்தாடும் பாலை வீட்டில் 

உயிர்மூச்சு பிழைக்க வேண்டி 

கடும் தாகத் தவிப்போடு 

கைவிரித்து தண்ணீர் தேடி

அழுகின்ற ஒற்றைக்கால் பிள்ளைக்கு 

தளிர் உடல் முழுவதும் நீராட்டியும் 

தாகம் தணியும் வரை நீரூட்டியும்

நெடுநேரம் நிற்காமல் 

கொ(சொ)ட்டுகிறது  க(த)ண்ணீர்த்துளி...

 ---- அடைமழை ஓய்ந்த பின்னும் 

         மரம் சிந்தும் மழைத்துளி !!!    

பிணமானப் பின்னும் பரிசளிக்கிறது

பிணமானப் பின்னும் பரிசளிக்கிறது 

 
பலகாலம் அரும்பாடுபட்டு
சிறுகச் சிறுகச் சேர்த்து
பார்த்துப் பார்த்து செதுக்கிய
கனமான கனவுக் கோட்டை
சிட்டிகைப் பொழுதில்
நொறுங்கிக் கிடக்கிறது

பலநாட்கள் பலபூக்கள்
முகவரி நாடி மடலாகப் பயணித்து
சலிக்காமல் சிறகு வலிக்க
ஓயாமல் தேடித் தேடி
தேயாமல் உழைத்துக் கட்டிய
தேனீயின் தித்திக்கும் தேன்கூடு
தூள்தூளாகிக் கிடக்கிறது

சிறுகால்கள் ஓடி ஓடி
வரிசையிலே வேகமாய் வரிந்துக் கட்டி
ஊறுகின்ற ரயிலேனவே விரைந்தோடி
தாங்காத பாரமாய்த் தன் தோள்களிலே சுமந்து
தினம் மண்புற்றில் சேகரித்து வைத்த
சிற்றெறும்பின் சிறுஉணவு
சிதைந்துப் போய் கிடக்கிறது

கூர்நகங்கள் கால்கள் கொண்ட
கருங்காக்கைக் கூட்டமொன்று
கொடுமையாய் மனம் வெறுத்து
கொடூரமாய் கொத்திக் கொண்டு
கனலாய்த் தகிக்கும் கடும்பாறை மேட்டில்
கவலையின்றி வீசிப் பறந்த
கோடையிலும் தன் தேன்குரல் தேய
கவிபாடும் பூங்குயிலின் முட்டையைப் போல
கலைந்தழிந்துக் கிடக்கிறது

உள்ளமெல்லாம் ஆசைகளை அடைத்து
கைத்தொடும் போதெல்லாம் உளமார மகிழ்ந்து
குலுங்கி குலுங்கித் தானும் சிரித்து - பிறரையும்
குலுக்கி குலுக்கி சிரிக்க வைத்த
புன்னகைக்கும் அழகு பொம்மை
சிதறுண்டுக் கிடக்கிறது

ஓங்கியே தன் மண்டை அடித்து
உருவத்தையே உருக்குலைத்த மனிதனுக்கு
அதுவரையில் பொறுமையாய் சேர்த்து வைத்திருந்த
பொக்கிஷமாய்த் தன் கருவில் சுமந்து கொண்டிருந்த
சில்லறைப் பிள்ளைகளை
சீக்கிரமாய்ப் பிரசவித்து விட்டு
தன்னை உடைத்த உள்ளத்திற்கு
உவகைச் செல்வங்களை ஈந்து விட்டு
மண் விழுந்து கண் மூடிக் கிடக்கிறது
பிணமானப் பின்னும் பரிசளிக்கிறது

சில்லு சில்லுகளாய் சிதறிப் போன
உடல் உடைந்த ஊமை உண்டியல் !!!  
 
  

படித்ததில் பிடித்தது

படித்ததில் பிடித்தது 
வாழ்க்கைப் பாடம்  

                                                                          
                                                                       வாழ்க்கையில்

    எது - எப்படி
                    தெரியவில்லையா?

         செய் - இப்படி 

நட  -   அதிர்வின்றி 

பேசு   -  பணிவாக 

சுவாசி   -  ஆழமாக 

உடுத்து  -  அழகாக 

தூங்கு  -   அமைதியாக

செயல்படு   -   அச்சமின்றி 

உழை  -  உண்மையாக 

சிந்தி  -  சுயமாக 

நம்பு  -  சரியாக 

பழகு  -  நாகரீகமாக 

பொருள் ஈட்டு  -  நேர்மையாக 

சேமி  -  சிறிதாவது 

செலவிடு  -  முன் யோசித்து

 படி  -  முடிவின்றி 

வாழு  -  நிறைவாக 

மரணி  -  பயமின்றி  

வாழ்வில் பொங்கும் இன்பம்
பாதையோரத்து புன்னகைப் பூவாய்
நம்மைப் பார்த்துச் சிரிக்கும் 

கசப்பதும் இனிப்பதும் ஒன்றே

கசப்பதும் இனிப்பதும் ஒன்றே 

காலையில் கடுப்பாய் சீரும் சிறுத்தையின் முகம்
மாலையில் மகிழ்வாய் சிறகடிக்கும் சிட்டின் வேகம்

காலையில் கனக்கும் கல்லாய் கடக்கும் யுகம்
மாலையில் சிலிர்க்கும் இறகாய் மிதக்கும் சுகம்

காலையில் செவிஅதிரும் மழைமேக இடியோசை
மாலையில் மனம்குளிரும் மாந்தோப்புக் குயிலோசை

காலையில் அடிநாக்கும் கசக்கும் வேப்பங்காய் குலை
மாலையில் உள்நாக்கும் இனிக்கும் வேர்ப்பலா சுளை

காலையில் நடைமறந்து நகரும் காலை வெண்மேகம்
மாலையில் மடைதிறந்து பொங்கும்  கல்அணைவெள்ளம்

காலையில் வீரியமாய்க் கொட்டும் முள்முனைத் தேள்கொடுக்கு
மாலையில் தித்திப்பாய் சுவைக்கும் சீனிசொட்டும் தேன்கரும்பு

காலையில் பெருந்தீனி சுமக்கும் எறும்பென தள்ளாடும் சோகம்
மாலையில் பசுங்காடு சேரும் கூண்டுக்கிளியென பறந்தோடும் சந்தோஷம்

என பயிலும் பிள்ளைகளுக்கு
விதவிதமாய் அனுபவங்களை அள்ளித் தந்து
வழிவழியாய் ஒலித்து வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது 

ஓயாமல் தினம் காலையும் மாலையும்
ஓங்கியே தன் ஓசை எழுப்பும்
பள்ளிக்கூடத்து மணி !!!
 

நட்பு என்னும் கற்பு

நட்பு என்னும் கற்பு  

ஊசி துளைக்கும் குளிர்மார்கழிப் பொழுதில்
நாசி துளைக்கும் மலரின் மென்மெத்தை மேனியில்
தூக்கம் துறக்க துணிவின்றி
மயங்கிப் போய் எழ மனமின்றி
சயனித்துக் கிடக்கும்
அதிகாலைப் பனித்துளியைப் போல

விழி வாய்கால்களில் ஊற்றெடுத்து
இமைகளின் மடைத்தடைகளைக் கடந்து
பட்டுக்கன்னங்களின் படுகைகளில் பொங்கி வழியும்
கண் உறங்கும் கண்ணீரும் கரைந்தே போகும்

காட்சிகளைக் கவனமாகக் கவர்ந்து
தனக்குள்ளே ஒளி(ர் )ந்திருக்கும்
பார்வை செல்களில் அதைக் கைதாக்கி சிறைபிடித்து
அறிவுக்கு அப்பொருளின் உண்மை நிலைஉரைக்கும்
கருத்த கண்ணின் கருவிழியும்
நாளடைவில் ஒளியிழந்துப் போகும்

நடுக்கடலில் நிலையாக
நிற்க வேண்டி நங்கூரமிடும் கப்பலைப் போல
குறைந்த காற்றழுத்தமாய் மையம் கொண்டு
சுழன்றடிக்கும் கடும் புயலும்
விரைவில் நீர்வறண்டு வெடித்துவிட்ட விளைநிலமாய்
வலுவிழந்தே போகும்

திண்ணமாகத் தோன்றினும்
கலையழகு சுரப்பினும்
காலத்தேரின் கனத்த காலடியில்
சிக்கிச் சிதைந்த கடுக்காயைப் போல
திருக்கோவில் உறையும்
கல்தூங்கும் கற்சிலையும்
காலப்போக்கில் வடிவிழந்தே போகும்

தென்றல் தவழும் வழியில்
நர்த்தனமாடும் இளநாற்றைப் போல
காற்று வீசும் திசையில் திரண்டு வரும்
கானகத்தில் கடும்கோபம் கொண்டு
மூர்க்கமாகத் திரியும்
கருங்களிறுக் கூட்டமென மிதந்து வரும்
கார்முகிலும் கணப்பொழுதில் கலைந்தே போகும்

கொலைவெறியில் சீறிப்பாயும்
பெரும் பசியில் இரைத்தேடும்
வேங்கைபோல விரைந்தோடும்
வில்லாக வளைத்துக் கட்டி பின்

வெட்டிய வேகத்தில் விருட்டென விரையும் 
வான்முட்டும் மூங்கிலின் பாய்ச்சலைப் போல
ஓய்ந்து நிற்க நேரமின்றி
உழன்று ஓடும் உலகத்தில்
கழன்று ஓடும் சக்கரத்தைத்
தன் கால்களில் கட்டிக்கொண்டு
பறந்தோடும் காலமும் நேரமும் கழிந்தோடிப் போகும்

மனதில் மகிழ்ச்சியை அள்ளும்
துள்ளுகின்ற வெற்றியும் சிலசமயம் விலகிப் போகும்
சிந்தையில் சோகம் கொள்ளும்
துவளுகின்ற தோல்வியும் பலசமயம் துவண்டு போகும்

போவதெல்லாம் போகட்டும் விடு நண்பா....

நெஞ்சமென்னும் சோலையிலே
தினம் பாசப்பூக்களைக் கொய்து
நாம் சேகரித்த நட்பின் தேன்துளிகள்
இதயம் துடிக்கும் மட்டும் இனித்திடும்

நம் உடையாத உள்ளக்கரைகள் மோதும்
ஓயாதஅன்பின் அலைகள் ஆயுள் முழுதும்
அலையடித்து கரை சேரும்

நாம் ஒன்றாய் மகிழ்ந்துகழித்த பொழுதுகள்
காலத்தின் கிரணங்களில் ஆவியாய்ப் போனாலும்
உள்ளத்தில் ஊறிய அழியாத உணர்வுகள் என்றும்
அடிமனதில் உப்பாக உறைந்து நிற்கும்

கண்மூடிப் போனாலும் - நம்மை
மண்மூடிப் போனாலும் நம்
கைவிட்டுப் போகாதது
உயிரான காதல் மட்டுமல்ல
உண்மையான நட்பும் கூடத்தான்...
நட்பில் உயிராக பழகுவதை விட
உண்மையாக பழகிப் பாருங்கள்
உயிர் உதிரும் வரை நட்பு நம்மை ஒட்டிக்கிடக்கும்

நிச்சயமாக....
நட்பிற்கும் கற்புகள் உண்டு  
இல்லாத எல்லைகளை மீறாமல்
எழுதாத இலக்கணங்கள் வரையாமல்  
உள்ளத்தில் எழும் தூய உணர்வுகளால்
அன்பின் அருமை உணர்ந்து
கவனமாக பேணிக்காக்கும் 
சிறந்த உறவான நட்பிலும் கற்பு உண்டு...  

நட்பு....
அகம் காட்டும் முகமாக
உண்மை வழிகாட்டும் நெறியாக
காயங்களுக்கு களிம்பாக
இதழ் அரும்பும் புன்சிரிப்பாக
தோள் தவழும் கரங்களாக
பசிப்பிணிக்கு உணவாக
துன்பத்தில் துணையாக
இதயம் மகிழும் இன்னிசையாக

இன்னும் இன்னும் அதிகமாய் நட்பு
பரிணமித்துக் கொண்டே செல்கிறது....
இன்னும் இன்னும் அதிகமாய் நட்பு
என்னை வார்த்தைகள் தேடச் சொல்கிறது...


 



  
 

மரபு மா(மீ )றுகிறான் மனிதன்

மரபு மா(மீ )றுகிறான் மனிதன் 

ஆலமரக்கிளிகளாய் ஆனந்தமாக
உறவுகளோடு கூடி வாழ்ந்த
பாசக்கூடுகளைப் பீய்த்தெறிந்துப் போட்டு - மனிதன் 
அடுக்கடுக்காய் அண்ணாந்து நிற்கும்
கான்கிரீட் காடுகளில்
கூட்டுப்புழுவாகக் குடியேறிக் கொள்கிறான்

கல்விநூல்கள் ஆயிரம் கையிலெடுத்து
கசந்தாலும் அவற்றைக் கசாயமாகக் கரைத்துக் குடித்து
பெயருக்குப் பின்னே பட்டங்கள்
பலநூறு வாங்கிக் கொண்டு  - மனிதன்
எதையும் பிரித்தறியத் தெரியாமல்
எளிதில் முடிவெடுக்க முடியாமல்
பொன்னான பகுத்தறிவை
இலவசமாகவே விற்றுவிடுகிறான்

அறிவியலின் சிகரம் தொட்டு
இலட்சம் ஆராய்ச்சிகளின் உச்சம் கண்டு
அற்புதமாய் உயிரைக் காக்கும்
அருமருந்துகள் கண்டுபிடித்து விட்டு  - மனிதன்
தீயதை விரும்பித் தீண்டி
நோய்களை விரைவில் நாடி
ஆயுள் குறைந்து அழிவைத் தேடி
பாழ்பட்ட பயிரெனவே பிணமாகிப் போகிறான்

சம்மணமிட்டு அமர்ந்து
சுவையாக சாப்பிடும்
சத்தான உணவுகளை
சீயெனவே ஒதுக்கிவிட்டு - மனிதன்
நச்சானப் பண்டங்களை
நாகரீகமாய் நாற்காலி போட்டு
தீவிரமாய்த் தின்று கொண்டு  - தளும்பும்
தண்ணீர்க்குடமாய்த் தொந்தி வளர்த்துத் திரிகிறான்

அரம் போன்ற அறிவு பெற்றும்
வளம்குன்றா வசதி வாய்த்தும்
புகழ்மாலை சூடி முன்னேறிய போதிலும் - மனிதன்
வாழ்வதற்கு விதிகளை
வரிசையாக வகுத்துக் கொண்டு
தனக்கானத் தீர்ப்புகளைத்
தன்கைப்படவே எழுதிக்கொண்டு
விவாகரத்து விரிசல் வேண்டி
நீதிமன்ற வாசலை விரைவாக நாடுகிறான்

பொன்னானப் பெற்றோரையும்
கனிவான சுற்றோரையும்
தாமரைஇலைத் தவழும் தண்ணீரைப் போல
ஒட்டியே இருந்தாலும் வெட்டிவிட்டு - மனிதன்
அறியாத உறவுகளின் அறிமுகம் தேடி
இணையக் கோவிலின் வாசலில்
ஒற்றைக்கால் நிற்கும் ஓடைக்கொக்காய்
வரம் வேண்டித் தவம் கிடக்கிறான்

மிதமிஞ்சிய ஆசை மாளிகைக்கு
ஆடம்பர திவ்விய தேசத்திற்கு
விசாலமாக வழிதிறந்து வைக்கும்
அளவில்லாத பணம் தேடும்  - மனிதன்
வாழ்க்கை என்னும் வசந்த வீட்டில்
நிம்மதியை முழுமையாகத் தொலைத்துவிட்டு
நிற்கதியாய் நிலைக்குலைந்து நிற்கிறான்

இருண்ட வான்மேடையில்
ஒய்யார நடைப்போட்டு உலவும்
சிங்கார உலக அழகியாய்

முகம் கருத்த அந்திப்பெண்
அதுவரை அள்ளி முடித்திருந்த தன்
கார்குழலைக் கட்டவிழ்க்கும் பொழுதிலே - அவள்
முன்நெற்றி ஒட்டிவைத்த ஒற்றை வெண்பொட்டாய்
  
அகன்ற அண்டச் சாளரத்தில்
எழிலுடனே எட்டிப் பார்த்து
அழகுமுகம் காட்டிச் சிரிக்கும்
வெண்ணிலவின் வன்பரப்பில்
வெற்றிச் சாதனைக் கால்தடம் பதித்த - மனிதன்
தன்னோடு அடுத்த வீட்டில் அண்டி வாழும்
அயலானிடத்தில் அன்பின் தடம் பதிக்க
தொடுவானத் தூரம் பயணிக்கிறான் - ஏனோ
அவனை அந்நியக் கோள்வாசியைப் போல
விசித்திரமாய்க் கண்டு வியக்கிறான்

நிலங்களின் நீளங்கள் குறைந்து
நாடுகளின் எல்லைகள் மறைந்து
உலகச் சந்தைகள் உருமாறி
உள்ளூர் மந்தைகள் வரை உள்ளே நுழைகின்ற
உலகமே கிராமமாகும் விந்தையில் - மனிதன்
தன் சிந்தையில் தன்னந்தனியாய்த் திட்டமிட்டு
தனித்தன்மையாய்த் தனிநகரம் நிர்மாணித்து
தனக்கென ஓர் தனி உலகை
தனக்குள்ளே தோற்றுவித்து கொள்கிறான்

பிரம்மனிடம் பயிற்சி பெற்று
சோதனைமுயற்சிகளில் வெற்றி சுவைத்து
மரபுகளை மாற்றியமைத்து
செயற்கையாக உயிர்களை உருவாக்கிய  - மனிதன்
இயற்கையின் இயல்புகளை
இரும்புத்திரையிட்டு இறுக்கி
மரபு மாற வைக்கிறான்
மண்மீது மூச்சுவிடும் உயிர்களின் வாழ்வை
வரம்பு மீறச் செய்கிறான்

செயற்கை -  தன்னுடைய
கடின இயந்திரகரங்களைக் கொண்டு
பூமிபந்தின் அச்சை அசுரமாக சுழற்றினாலும்
படைப்பின் சூத்திரத்தை சூட்சமமாக கற்று
உண்மையான மண்ணுயிர்களைப் போல
போலிகள் பல படைத்தாலும் - ஏன்
அரைநொடியில் ஆலமரத்தையே
அபரிவிதமாக வளர்த்தாலும்

இயற்கை  - அனைத்தையும் கண்டு
மாறாத தன் மௌனப்புன்னகையை வீசி
பரந்த இப்பாருக்கு படைப்பின் சாரத்தை
உண்மையாய் உணர்த்திக் கொண்டு
தனித்துவமான தத்துவத்தை
பொன்போல் தன்னுள்ளே புதைத்துக் கொண்டு
அன்புக்கரங்களில் இந்த அகிலத்தை அணைத்து
அமைதியாய் ஆட்சி செய்கிறது

செயற்கை - மனிதனால் பின்னப்பட்ட வலை - சிக்கலானது !
இயற்கை - உலகை இயக்கும் உன்னத கலை - இயல்பானது !
மரபு மீறும் மனிதனின் செய்கை -
சிரிக்கும் மலரை கொடுவாள் கொண்டு சிதைக்கும் நிலை -
மிகக்  கொடூரமானது !                 


  

புத்தகம் ஒரு புனித சாசனம்

புத்தகம் ஒரு புனித சாசனம் 

புத்தகம் - நான் திறக்கையிலே
புதிதாய்ப் பூக்கும் புது அகம் என்னிலே 

தலைக்குனிந்து படித்தேன் உன்னை
தலைநிமிரச் செய்தாய் என்னை
உன்னைக் கையிலெடுத்த விநாடி
என் உள்ளம் ஆனது தெளிவான கண்ணாடி

தாள் பிரித்து கைகளிலே
தலைப்பணிந்து படிக்கையிலே
என் எண்ணத்தின் ஏடுகளையெல்லாம்
சிறகு முளைத்த சிட்டுகளாய்
நித்தம் படபடக்க வைக்கிறாய் - என்
சித்தம் சிறகடிக்க செய்கிறாய்  நீ !

என் மூளைகளின் மூலைகளில்
ஈட்டியென முட்டித் துளைக்கும்
ஆயிரமாயிரம் கேள்விக்கணைகளை
அகம் சுமந்து உன் புறம் படிக்கிறேன்
அமுதூட்டும் அன்னையைப் போல
அற்புத விளக்கங்களை அள்ளித் தந்து
வழியனுப்பி வைக்கிறாய் நீ !

தினம் தினம் புதிதாக
முளைக்கின்ற மழைக்காளானைப் போல
புத்தியில் புதிர்களை புகுத்தி - உன்
பால்வண்ணத் தாள்முகம் பார்க்கிறேன்
புதிதாய் மண்மலர்ந்த மழலையின் புன்சிரிப்பைப் போல
புன்னகைத்துப் புரிய வைக்கிறாய் நீ !

பெருங்கடல் விழுந்த வெள்ளி நாணயம் போல
அழகாய் அணிவகுக்கும் உனது வரிகளில் - என்னை
வடிவிழந்தே மறையச் செய்கிறாய்
வரிசையாய்ப் பின்னப்பட்ட வாக்கியப் பொறிகளில்
சிக்கவைத்து சிறைப்படுத்தி வைக்கிறாய் நீ !

மதுரமான சொற்களின் சுவையில்
மதிமயங்கி மெய்மறக்கச் செய்கிறாய்
சொல் உணர்த்தும் பொருள் தேடி -என்னை
சுயம் இழந்து சிலையாக்கிச் செல்கிறாய்  நீ !

விரிகடலுக்குள் வான்துளியாய்
கலந்தே போகிறேன் உனக்குள் - நீயோ
கற்பனைக்குள் கற்பனையாய் எங்கோ
பயணிக்க வைத்து மயக்கும்
மூன்றாம் உலகத்தைப் பரிசளிக்கிறாய் எனக்குள்

எல்லையில்லாத தேடல் பசிகளுக்கு
எட்டிய கைக்கனியாய் - படிப்போர்க்கு
நல்விருந்து படைக்கிறாய் - கற்போர்க்கு
அறிவமுதம் அளிக்கிறாய் நீ !

உன்னை அன்போடு அண்டி வருவோர்க்கு
அறியாமைக் களைபிடுங்கி அறிவுபயிர் நடுகிறாய்
வாழ்க்கை வேருக்கு வளம் சேர்க்கவே
உயிரூட்டும் உரம் இடுகிறாய் நீ !

உண்மையான வாசகனுக்கு
வாசிப்பு என்பது சுவாசிப்பு
இறுதிவரை நீளும் உயிர் நேசிப்பு !
கற்றல் என்பது அவன் உயிர்மூச்சு
நிற்றல் வரை தொடரும்

வாழ்க்கை....
இறைவன் எழுதிய உயிர்வாசகம்
இனிதாய்க் கழியும் ஓர் உலகப் பயணம்
அதில் புத்தகம்
வழித்துணையாய் வரும் புத்தொளி அருளும்
நன்னெறி திசைக்காட்டும் ஒரு புனித சாசனம் ! 

பாதங்களைத் தேடி ஒரு பயணம் ...

பாதங்களைத் தேடி ஒரு பயணம் ...

நில்லாமல் பொழியும்
அடைமழையில் அருகும்
செல்லரித்த செம்மண் சுவராக
சரிந்துக் கொண்டிருக்கின்றது

சொல்லாமல் குறையும்
பால் வண்ணப் பிறைநிலவாய்
திரித்தலைச் தீச்சூடிய மெழுகாய்
தேய்ந்துருகிக் கொண்டிருக்கின்றது

மீதமில்லாமல் மறையும்
காற்றின் கரங்களில் கரையும்
கற்பூரக் கட்டியாய்க்
கரைந்து கொண்டிருக்கின்றது

நெடுந்தூரப் பயணத்தில்
வழி மறந்து விட்ட
வானத்துப் பறவையாய்
விக்கித்துப் போய் நிற்கின்றது

கைவிட்ட உறவாய்
காணாமல் போன கால்களைக்
காலம் காலமாய்த்
தேடிக் கொண்டிருக்கின்றது  

கடந்து வந்தப் பாதையோடு
தான் பதித்து நடந்த சுவடுகளையும்
தூரமாய்த் தொலைத்து விட்ட
பயணியின் பாதங்களைப்
பரிவோடு பாதுகாத்த
ஒரு பழுதுபட்ட பாதுகை....

ஒரு காதல் விண்ணப்பம் உங்கள் பார்வைக்கு...

ஒரு காதல் விண்ணப்பம் உங்கள் பார்வைக்கு...

அன்பென்னும் அமுத வெள்ளம் 

உள்ளங்களில் பொங்கி எழ 

கரைதாண்டிய கயலெனவே 

காணும் கண்கள் துள்ளி விழ 

பருவங்கள் ஈர்க்க 

பார்வைகள் பரிமாற

கவனங்கள் கவர்ந்திழுக்க 

மௌனங்கள் மொழிபெயர்க்க 

இன்பத்தேன் பருகித் திளைக்க 

கூடல் குளத்தில் மூழ்கி மகிழ 

இங்கே 

துடித்திருக்கும் இரு உயிர்கள் 

அழகாய் விடுக்கின்ற 

காதல் விண்ணப்பம் 

இதோ உங்கள் பார்வைக்கு...

  

கற்றுக்கொள்வோம் இதை...

கற்றுக்கொள்வோம் இதை...

கற்றுக்கொள்வோம் - பின்பு
பெற்றுக்கொள்வோம்

பல்லாண்டுகளாகப்  பூமியில்
புதைந்துப் போன மரமும்
காலப்போக்கில் கடினமான கரியாகும்
கைக்கு கிட்டிய கரியும்
பதமாய்ப் பட்டைத் தீட்ட
ஒளிர்கின்ற வைரமாகும்

கரிகளை வைரமாக்கும்
கலைகளைக் கற்றுக்கொள்வோம் - நம்
கவலைகள் கானலாய்
காணாமல் போகட்டும் !!

குடைகின்ற கடும் வலிகளை
நல் இதயம் கடைகின்ற உளிகளாக - நாம்
உருமாற்ற கற்றுக்கொள்வோம்
நிலைமறந்த துயர்மனமும் - உயர்
கல் உடைத்த சிலையாக மாறட்டும் !!

எதிர்வரும் சவால்களை - நாம்
கதிர்விடும் நெல்மணிகளாக
உருவாக்கக் கற்றுக்கொள்வோம்
சாதனைப் பயிர்கள் ஆயிரம் - நம்
வாழ்க்கைநிலத்தில்  நன்றாக விளையட்டும் !!

சுமக்கும் சுமைகளை
துரத்தும் இடர்களை
தடுக்கும் சோதனைத் தடைகளை - நமக்குக்
கிட்டும் நல்வாய்ப்பு நடையெனவே கருதி
சுடும் சோகக் கனல்களைக் கொண்டு
சுவைக்கும் சமையலாக்கக் கற்றுக்கொள்வோம்
வருத்தும் துன்பப்பசிகளுக்கு
இனிக்கும் இன்பம் விருந்தாகட்டும் !!

காயச் சேற்றில் மலரும்
கவலைக் கமலங்களை
கவனமாகக் கொய்து - அதுதரும்
கண்ணீரையும் பன்னீராக்க கற்றுக்கொள்வோம்  - நம்
வாழ்வென்னும் பூங்கா
என்றும் மாறாத மணம் வீசட்டும் !!

கவனமாய் கற்றுக்கொள்வோம் இதை  - பின்பு
கனிவாய்ப் பெற்றுக்கொள்வோம்
வெற்றி என்னும் சிறந்த விருதை !!!  

என்னை கிழித்த நாட்காட்டி

 என்னை கிழித்த நாட்காட்டி 

                                                   தூக்கத்தில் தொலைந்து
                                                   கனவுகள் கலைந்து
                                                   புத்துணர்வாய் புதிய காலை
                                                   கண் திறந்த விநாடி
                                                   கடந்துப் போன பழைய தாளை
                                                   கணப்பொழுதில் அகற்ற எண்ணி
                                                   கவலையின்றி நான் நெருங்கிய நொடி
                                                  "தினம் என்னைக் கிழித்தெறியும் நீ 
                                                    என்ன கிழித்தாய் இதுவரை"
                                                   திருப்பிக் கேட்டது நாட்காட்டி  
                                                   கிழிந்துப் போன காகிதமாய்
                                                   கசங்கிப் போய் நின்றேன் நான் ..!!!

பிரிவு

 பிரிவு 

 

பிரிந்து விட்ட சந்தோஷத்தில்
மேலும் மேலே குதூகலமாய்
பறந்து செல்கின்றது...

கைவிட்ட துக்கத்தில்
அழுகின்ற குழந்தைகளின்

சந்தோஷத்தைக் குற்றுயிராய்
பறித்துச் செல்கின்றது...

வானில்
நூலறுந்த காற்றாடி.....!!!

சேமிப்பு

 

 சேமிப்பு 

வருங்கால சேமிப்புத் திட்டம் 

காட்டுகத்தலாய் மேடை போட்டு பிரச்சாரம் 

கண்டுகொள்ள ஆளில்லை 

கார்கால மழைக்கு முன்னே 

கருத்தாய்த் தன் உணவை 

சுமந்து செல்லும் எறும்புகள் !!!

என்ன கணைகளோ இவை?

என்ன கணைகளோ இவை?

கண்டதுமே கண்களுக்குள் கடுமையாய் கடிவாளம் போடும்
அலைபாயும் இள நெஞ்சில் ஆழமாக நங்கூரமிடும்
கதிரவனின் அனல்கரம் தொட்டவுடன் சுண்டிவிடும்
பசும்புல் தலைத் தூங்கும் பனித்துளியாய்
பார்வை பட்டவுடன் தெறிக்கும்
உலைகளத்தில் உடைத்தெறியும்
செவ்விரும்புத் துண்டைப் போல்
உயிர்வழியே ஊடுருவும்
ஆலமை பூசிய அழகுப் பாவையின்
காந்த விழி பாய்ச்சும் பார்வைக் கணைகளோ இவை??!!

உலகை உள்ளங்கையில் அடக்கிட
வீறுகொண்ட வேங்கையென போர்கள் பல கண்டு,
உடலோடு உயிர் மாயும் படைகள் பல கொன்று,
திரும்பிய தேசங்கள் பல வென்று,
வெற்றி மாலைகளைத் தன்
திண்ணத் தோள்களில் சுமந்து வரும்
எதற்கும் அஞ்சிடாமல் எதிரியின்
மார்துளைத்து குருதி குடிக்கும்
வீரவேந்தனின் கூர் நஞ்சுக் கணைகளோ இவை??!!

ஆதியும் அந்தமும் அறிய இயலாத
அறிஞராலும் அளவிட முடியாத
பிரமாண்ட பிரபஞ்சத்தின்
இறுகிய ரகசிய முடிச்சுகளை
அவிழ்க்கும் ஆராய்ச்சியில்
விண்ணுக்கு ஏவ
மண் மீது காத்து நிற்கும் அறிவியல் கணைகளோ இவை??!!

வளமுடனே விஞ்சும் வனப்பும்
குளிர்தென்றல் குலவும் சோலைகளும்
செம்பொன்னெனப்  பயிராகும் நிலங்களும்
செழுங்கயல் குதித்தாடும் புனலோடைகளும்
மந்திகள் மகிழ்ந்தாடும் மலையழகும்
திசைகள் யாவும் செல்வம் செழிக்கும்
நன்னிலம் ஆளும் நாடு போற்றும்
புகழ்மாலை சூடும் மன்னனின்
கையேந்திய நீதி கூறும் செங்கோலோ இவை??!!

வானத்தின் கூரைகளில்
வரிசையாய் படிந்திருக்கும்
வெண்நுரை என மிதந்திருக்கும்
நூலாம்படைகளை மண்மீது நின்றே
தூய்மையாக்கத்  துடித்திருக்கும்
துப்புரவுக் குச்சிகளோ இவை???!!!

விரிந்த வானப்பலகையில்
மதி சூழும் கற்பனைகளைக் இழைத்து
கண் கவரும் வண்ணங்களைக் குழைத்து
காலத்தால் கலையாத கவின்மிகு ஓவியங்களை
வாஞ்சையுடன் வரைய விழையும்
மானசீக ஓவியனின் தூரிகைகளோ இவை???!!!

நான் காண்பதெல்லாம் எதுவோ?
நான் கருதியதெல்லாம் என்னவோ?
இக்கணத்தில் இதையெல்லாம்
எனது சிந்தனையில் செதுக்கிய
எண்ணக் கணைகளோ இவை???
என்ன கணைகளோ இவை???  

பயணங்கள் முடிவதில்லை

பயணங்கள் முடிவதில்லை

களவு போன பிறகும் காதல்

நிலவு சுடுவதில்லை

கனவு முடிந்த பிறகும் நெஞ்சின்

நினைவு விடுவதில்லை

வெண்மேகம் விலகிப் போனாலும்

நீலவானம் நீங்கிப் போவதில்லை

இந்த உலகில் என்றும்

பாதைகள் முடிந்த பிறகும்

பயணங்கள் முடிவதில்லை...

விடுதலை

ஜோசியத்தில் என்றுமே

நம்பிக்கை இருந்ததில்லை எனக்கு

இருந்தாலும் தினந்தோறும்

தவறாமல் பார்ப்பேன்

என் வாழ்வின் விடியலை

அறிவதற்காக அல்ல...

அடைப்பட்ட அந்தக் கிளியின்

ஐந்து நிமிட விடுதலைக்காக..

தேவதை கதைகள்

தேவதை கதைகள் 

தேவதைகள் கதை கேட்குமா?

இங்கே பாருங்கள்...

மண் தேவதைகள் 

விண் தேவதையிடம் 

கதை கேட்கின்றன...

கண்ணீர் மொழி

                                                          
                                                                     கண்ணீர் மொழி

அரும்பும் போதே சுரக்கும் கண்ணீர்
உப்பைத் தன்னுள் சுமக்கும்
தவிக்கும் போதும் உள்ளே
துடிக்கும் இதயம்
காயத்தைத் தன்னுள் சுமக்கும்

கொட்டித் தீர்த்தப் பின்புதானே
தெளிவாகும்
கருமேகம் சூழ்ந்த நீலவானம்
கண்ணீர் விட்டுத் தீர்த்தப் பின்புதானே
லேசாகும்
கனமான சோக இதயம்

கண்ணீர்....
அழகான உணர்வுகளின் ஆழமான பரிசு!
அது கூறும் கதைகள்
வார்த்தை வரையறைகளுக்குள் வராது
கேட்கும் காதுகளுக்கு எட்டாது

கண்ணீர்.....
விழித்தடாகங்களில் பூக்கும் நீர்மொட்டு!
கண்கள் எழுதும் கருணைக் கடிதம் !
இதயத்தில் ஜனிக்கும் ஜீவ ஊற்று !
மனம் பாடும் மௌனப் பாட்டு !

பலநேரம் பலருக்காக நீ சிந்தும்
புன்னகைத்தேன் கூட பொய்யாக கசக்கலாம்
ஆனால் உள்ளத்தில் ஊறிய
உண்மை உணர்வுக்காக உன்
விழியில் வழியும் கண்ணீரும் இனிப்பாகும்

உனக்கு புன்னகையைப் பரிசளிக்க
ஆயிரம் பேர் கூடலாம்
ஆனால் கண்ணில் பெருகும்
கண்ணீரைத் துடைக்க ஓடிவரும்
அன்பு விரல்கள் கிடைப்பது அரிது

ஆழமாய் அறிந்து கொண்ட அன்பு
உன் கண்ணீரை விலை பேசாது
முழுமையாய் மனதைப் புரிந்து கொண்ட உறவு
கண்ணீரே சூழ விடாது

கண்ணீர்....
கண்கள் கொட்டும் வைரங்கள் !
அதை அதன் மதிப்பை நன்கு
உணர்ந்தவர்களுக்கு பரிசாக அளியுங்கள் !

கண்ணீர் காயும் முன்னே காயம் ஆறுமா?
மனதில் முள்ளான காயம் மாயம் ஆகுமா?
வினா தொடுத்தேன் என்னுள்
விடையாய் வழிந்தது
மீண்டும் என் விழிகளில்
கண்ணீர்!!!

உயிர் எழுத்து

                                                                    உயிர் எழுத்து

ஆண்டவனின் அச்சகத்தில் 

அழகாய்க் கோர்க்கப்பட்ட 

ஓர் புதிய 

உயிர் எழுத்து!

வரம் வேண்டும் யாசகன் 

கைவந்து தவழும் 

மடி வந்து மகிழும் 

அட்சயபாத்திரம்!

இரு அன்புக் கவிதைகள் 

இணைந்து எழுதும் 

ஓர் உயிர்ப் புத்தகம்!

 

                                          குழந்தை!!!                                           

போராட்டம் ஒரு தேரோட்டம்

 போராட்டம் ஒரு தேரோட்டம் 

புயலாகும் போராட்டம்
உருண்டோடும் வாழ்வின்
ஒவ்வொரு பக்கங்களிலும் படிந்தோடுகிறது
புரண்டோடும் அதைப்
புரட்டிப் பார்ப்பதும் புரட்டிப் போடுவதும்
நம் கையில் உள்ளது

நினைவோடும் மனதில் போராட்டம்
வேரோடிய போதிலும்
நனைக்கும் அதன் கால்களை
நம்பிக்கை நீரோடிவிட்டால்
புண்ணாய்ப் புரையோடிப்போன காயங்களும்
மாயமாய் மறைந்தோடிப் போகும்

துணிவோடு  எதையும் போராடிப் பார்க்கும் மனம்
பணிவோடு பெற்று விட்டால்
வஞ்சமாடும் போர்களமும் பூக்களம் ஆகும்
வன்மமாடும் முட்காடும் மலர்வனமாகும்

துவண்டோடும் துன்ப ஆழ்கடலின் அமைதியானாலும்
துள்ளியோடும் இன்பக் கரையோர அலையானாலும்
கனிவோடு கலங்காமல் ஏற்கும் - அவ்விரண்டும் ஒன்றென
சிறப்போடு சீர்தூக்கிப் பார்க்கும்
சலனமில்லா மனது

பழகிப் போனால்
அனலாய்த் தீண்டும் போராட்டமும்
திருவிழாத் தேரோட்டமாகும் - ஏனெனில் நாம்
இன்பத்தை வடம் போலே இழுக்கத் தேவையில்லை
துன்பத்தை விடம் போலே பருகத் தேவையில்லை
அலங்காரத் தேரில் ஆனந்தமாய்
பவனி வரும் உற்சவர் போலே
வலிகளை வரவேற்று
துக்கங்களைத் தூக்கியெறிந்து
உற்சாகமாய் வலம் வருவோம்
வாழ்க்கை என்னும் வீதியிலே...

தாயைத் தேடி

 தாயைத் தேடி  

உடல்மூடிய ஓடு உடைத்து
உயிர்வாங்கி உலகிற்கு நான்
ஓடோடி வந்த நொடி முதலாய்
ஓயாமல் தேடி அலைகிறேன்
உயிர்காத்த என் தாயின் தடயங்களை
உடன்பிறந்தெனைப் பிரிந்த
சுற்றங்களின் சுவடுகளை...

கடமை முடிந்ததென அவள் கைவிட்டுப் போனாளோ
துணிவிருந்தால் திரும்பட்டும் என்று தடுமாறிப் போனாளோ
தெரியாமல் தவிக்கிறேன்...

கருவறை பிரித்ததோ  - எங்களை
கடற்கரை பிரித்ததோ என்
கண்விழி திறந்தது முதல்
காணாமல் துடிக்கிறேன்
கிடைக்கவில்லை அவர்கள் இதுவரை... 

ஆழித்தாயே ! உன் அகன்ற அன்பு அலைகளால்
இந்த அனாதையை அணைத்துக் கொள் !
மூச்சறுந்து மரிக்கும் முன்னே என்னைப்
புனல் மடியில் ஏந்திக் கொள் !
வாழ்விழந்துப் போகுமுன்னே
கடல்வாசல் சேர்த்துக் கொள் !
விதிவசத்தால் வழிமாறும்முன்னே
ஆதரவாய்த் தழுவிக் கொள் !

புரியாத என் பூர்வீகம் தேடி வருகிறேன்
புதுவாழ்வு நீ அளிப்பாய் என்ற நம்பிக்கையில் !

 

சங்கீத சலங்கை

 சங்கீத சலங்கை 

வழியெல்லாம் வழிந்தோடும் சதங்கையின் சங்கீதம்
குதிக்கும் இடமெல்லாம் கொப்பளிக்கும் கும்மாளம்
உருண்டோடும் திசையெங்கும்  உருகி வழியும் ஈர நாதம்
ஓடுகின்ற பாதையெல்லாம் ஓயாமல் தாளமிடும்
நதிமங்கை கால் அணிந்த
துள்ளி எழும் வெள்ள(ளி)க்  கொலுசு
சல சல சல வென....

மயிலிடம் மயங்குகிறேன்

 மயிலிடம் மயங்குகிறேன் 

காதலியின் கடைக்கண் பார்வையும்
மாமலையையும் கடுகாக்கும் மண்ணில் காளையர்க்கு
ஆயிரம் கண்கள் விரித்து - நீ
அழகாய் அம்பலமாடும் ஆட்டம்
எக்காதலியை மயக்கவோ?

குளிர்மார்கழி பனிப்பாவை நோன்புதரித்து
கார்வண்ணக் காதலனைத் தன்
நெஞ்சூறிய அன்பால்
காயமின்றிக் கொய்தாள் கோதை ஆண்டாள்

கருங்களிறன்ன ஊர்கோலம் போகும்
கார்மேகத் தேர் கண்டு விட்டால்
பேரருவி நெஞ்சூறி
கூத்தாடும் உன் தோகை அழகால்

ஆணுக்கு அறிவு
பெண்ணுக்கு அழகு என்ற
உலகத்தின் விதியை
உன் மென்இறகால் மாற்றியமைத்த மை நீ !

ஆறாத ரணங்களையும் அருமருந்து தொட்டு
குணமாக்கும் அற்புதம் நீ !
அரசனையும் ஆண்டவனையும்
ஆடம்பரமாய் அலங்கரித்தது உன் அழகு !

பூமுகம் கண்டு மயங்காதோர்
தேன்குரல் கண்டு மயங்குவர்
மொத்த அழகையும் உன் மெத்த
அங்கத்தில் கொட்டி விட்டதால் என்னவோ
குரலின் இனிமைக்கென
குயிலைப் படைத்தானோ இறைவன்?

முள்ளின் காதோரம் வன்மையை உரைத்தது யாரோ?
மலரின் இதழோரம் மென்மையைக் குழைத்தது யாரோ?
உன் பட்டுச் சிறகோரம் வண்ணம் இழைத்தது யாரோ?
மலரிலும் மெல்லிய மென்மையின் மறுபெயர் நீதானோ?

அழகான பொன்மயிலே...
கொண்டைப் பூச்சுடி நீ நடக்கும் அழகு!
பசிகொண்டப் பார்வைக்கு அமுதூட்டும் நல்விருந்து !  

முத்துச் சரங்கள்

முத்துச் சரங்கள்  

அன்புத் தாயின் பூமுகம் பார்த்த
மறு நொடியே பாசத் தந்தையின்
தோள் விட்டுத் தாவி
அன்னையின் பட்டுக் கன்னத்தில்
முத்தமிடும் மழலையைப் போல

வான் தந்தைத் தோள் விட்டு
கீழிறங்கி தாய் மண்ணை சேர்ந்த மகிழ்ச்சியில்
முத்தங்களைச் சிந்தியதோ
மழைத்துளி
மீதமான அனைத்தையும் இங்கே
முத்துச் சரங்களாகக் கோர்த்ததோ...

கரைந்து போகும் காலம்

காலம் ஒரு சிறந்த  எழுத்தாளன்...
அது நம்முடைய வாழ்க்கைப் பதிவேட்டின்
பக்கங்களில் ஏதேனும் சில பதிவுகளை
எழுதிவிட்டுத் தான் போகிறது
நாம் வாழ்ந்தாலும் சரி, வீழ்ந்தாலும் சரி...

காலம் ஒரு  அடிதொழும் பணியாளன்...
கையாளத் தெரிந்த கலைஞனுக்கு

காலம்...
கற்பூரம் தீண்டும் காற்றின் கரமாக
கரைந்துப் போகிறது
அடைமழைக்கு சரிந்துப் போகும்
செல்லரித்த செம்மண் சுவராக என்னை
கரைத்துப் போகிறது...

பயன்படுத்தும் காலம் கைசேர்ந்த பொன்னிற்கு சமம் - வீணாய்
கழிக்கப்பட்ட காலம் பாழாய்ப் போன பரிசுக்கு சமம்

வீணாகும் காலம் என்
காதோரம் சொல்லும் பாடம்
ஓடுவது வினாடி அல்ல!
உன் வாழ்கை துளிகள் என்று...

காலத்தை கைக்குள் அடை
கரை சேரும் உன் வாழ்க்கை